W dzisiejszych czasach jesteśmy coraz bardziej narażeni na oddziaływanie metalów ciężkich na nasz organizm. Problem ten nie dotyczy tylko osób zmagających się z uzależnieniami. Dlaczego? Wynika to z powszechnego zastosowania metali ciężkich w wyrobach przemysłowych. Z czasem dochodzi do bioakumulacji, czyli do gromadzenia się ich w ciele człowieka. W wielu przypadkach skutkuje to przewlekłym zatruciem. Działanie szlaków metabolicznych, a tym samym poprawne działanie całego organizmu, może zaburzyć nawet niewielka ilość metali ciężkich. Jakie są skuteczne metody pozbywania się tych związków z organizmu? Czy chelatacja jest dobrą metodą odtruwania?
Toksyczne pierwiastki
Chelatacja to jedna ze skutecznych metod odtruwania. Wykorzystuje się ją w leczeniu zatruć metalami dwu lub więcej wartościowymi. Jej działanie polega na wiązaniu w układzie krwionośnym pierwiastków takich jak:
- ołów,
- rtęć,
- kadm,
- żelazo,
- miedź,
- arsen,
- magnez,
- stront,
- wanad.
Te toksyczne pierwiastki mogą powodować:
- zmniejszenie gęstości kości,
- uszkadzanie krwinek czerwonych, wątroby, nerek,
- podnoszą ciśnienie,
- powodują nerwowość, zaburzenia zachowania,
- niepłodność,
- zaburzenia wzroku,
- kłopoty z pamięcią,
- postępującą degradacje tkanki nerwowej.
Początki chelatacji
Zdolności chelatacji jako pierwszy odkrył niemiecki badacz w latach trzydziestych XX wieku, a wykorzystano je około lat czterdziestych w Stanach Zjednoczonych podczas skutecznego odtruwania pracowników fabryki akumulatorów ołowianych. Związkiem EDTA (wersenian dwusodowy, EDTA to skrót od angielskiej nazwy EthyleneDiamineTetraAcetic), od tamtego czasu interesowało się wielu naukowców. Powstały tysiące prac naukowych oraz badań na ten temat. Uznano chelatację za najbezpieczniejszy sposób oczyszczania organizmu z toksyn, metali ciężkich i osadów wapnia, które tworzą złogi, odkładając się w tętnicach. Jej skuteczność uznaje przede wszystkim Dr Garry Gordon, który od 40 lat w USA prowadzi badania na jej temat.
Jak wygląda chelatacja?
Wyjaśniając najprościej, chelatacja przebiega poprzez podanie pacjentowi w formie kroplówki ograniczonego związku chemicznego EDTA. Wiąże on metale ciężkie, w tym cząsteczki wapnia. Związki te są rozpuszczalne w wodzie, nie wchodzą w reakcję z płynami ustrojowymi i łatwo są usuwane z organizmu przez nerki. Zabieg oczyszcza tętnice ze złogów lipidowo-cholesterolowych. Samo słowo chelat pochodzi z greckiego „chele” i oznacza kleszcze. Ujmując obrazowo, tak właśnie działają chelaty. Chwytają one toksyczne metale i wydalają je z ciała człowieka niczym kleszcze. Kompleksy EDTA z metalami ciężkimi są wydalane z organizmu wraz z moczem. Zabieg stanowczo poprawia ukrwienie organizmu, co ma wpływ na całe jego funkcjonowanie. Roztwór EDTA używa się także do konserwacji krwi, stosuje się go w leczeniu zaburzeń rytmu komorowego i przy hiperkalcemii. W 100-procentowym roztworze EDTA transportuje się również serce do przyczepu.
Zastosowanie chelatacji
Chelatacja jest jedną z metod wchodzących w skład detoksu alkoholowego czy narkotykowego. Stosuje się ją także do leczenia miażdżycy i chorób serca przez nią spowodowanymi. Przeprowadza się ją również w leczeniu wielu dolegliwości związanych z nieprawidłowym krążeniem. Poleca się ją pacjentom z migreną, szumami usznymi, zawrotami głowy. Pomaga także w stanach depresji oraz chronicznego zmęczenia. Aby poddać się zabiegowi chelatacji, należy zgłosić się do odpowiedniego specjalisty. To lekarz decyduje o przebiegu leczenia. Do wykonania odtruwania za pomocą chelatacji, potrzebne nam będą badania krwi i moczu oraz odpowiednia suplementacja.
Bezpieczeństwo stosowania chelatacji
Stosowanie chelatacji jest w pełni bezpiecznym sposobem odtruwania organizmu. Wynika to z tego, że EDTA nie przenika do krwinek ani do tkanek. Kompleksy roztworu są całkowicie wydalane z moczem w ciągu 24 godzin. Co więcej, połowę podanej dawki wydala się w ciągu pierwszej godziny. Ze względu na swoją małą toksyczność sole kwasu wersenowego mogą być z powodzeniem stosowane zarówno w leczeniu, jak i w profilaktyce. EDTA i jego sole to produkty farmakopealne, a badania nad nimi prowadzone są od lat trzydziestych XX wieku.